Γενικό Concept
Το ‘20 Χρόνια Φύκος’ είναι η απόπειρα των ΦΥΤΑ να δημιουργήσουν έναν υβριδικό χώρο, όπου θα παρουσιάσουν την πολύπλευρη δουλειά τους, παράλληλα με αυτή διάφορων επιλεγμένων δημιουργών που τους ενδιαφέρουν και με τους οποίους βρίσκονται σε έναν ανοιχτό διάλογο. Σημαντική για μας είναι η δημιουργία ενός ζωντανού χώρου, όπου τα όρια των καλλιτεχνικών μέσων και των ρόλων τόσο στο στήσιμο όσο και στη συμμετοχή στο καλλιτεχνικό δρώμενο ειναι θολά. Έτσι ο ρόλος των ΦΥΤΑ θα εναλάσσεται συνέχεια, από καλλιτέχνες σε εκθέματα, από επιμελητές σε performers και από εμψυχωτές σε εμπαθείς κοινωνικούς κριτές.
Το βασικό διαδραστικό/εξελισσόμενο κομμάτι του έργου θα κρατήσει 9 ημέρες, κάθε μια από τις οποίες θα έχουν μια διαφορετική θεματική (δειτε παρακάτω). Αυτό που προσδοκούμε να καταφέρουμε μέσα σ΄αυτό το διάστημα είναι από τη μία η αποδόμηση και γελοιοποίηση συγκεκριμένων κυρίαρχων αφηγήσεων γύρω από την ελληνική πραγματικότητα και από την άλλη μια σειρά από προτάσεις για δημιουργική επιβίωση μέσα σε συνθήκες κοινωνικής δυστοπίας. Συγχρόνως μας ενδιαφέρει το γκρέμισμα της ιδέας του καλλιτέχνη ως μαγικής, ανέγγιχτης, προικισμένης περσόνας και έτσι θα μοιραστούμε τις δημιουργικές μας μεθοδολογίες και θα είμαστε όσο πιο διάφανοι γίνεται, καθώς θα αφήσουμε όσο περισσότερο χώρο δυνατό για να εξελιχθούν τα happenings κάθε μέρας προς την κατεύθυνση που θέλει να τα στρέψει η ομαδική δυναμική όσων παίρνουν μέρος.
Κυριακή 29/09: “Celebration”
Τρίτη 01/10: “Identity & Chaos”
Τετάρτη 02/10: “Tradition & Family”
Πέμπτη 03/10: Body &… “the Body”
Παρασκευή 04/10: “War & Death”
Σάββατο 05/10: “Greeceland”
Κυριακή 06/10: “The Inescapable of Capitalism”
Εκτός από τα έργα που θα παρουσιάζονται συγκεκριμένες ημέρες υπάρχουν και έργα που θα αναπτύσσονται καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδας.
The Gallery/Shrine
Το Gallery, είναι η απόπειρα των ΦΥΤΑ να ασχοληθούν με την αληθινή τέχνη της εικονολατρείας, όπως αυτή έχει αναπτυχθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια. Στο Gallery/Shrine παρουσιάζουμε παραστασιακά πορτραίτα των ΦΥΤΑ από:
Jan Grosskreuz
Χτίζουμε λοιπον έναν μικρό ναό θαυμασμού και λατρείας και ενώ μέχρι τώρα δε κυκλοφορούσαμε καμία εικόνα μας με αυτό το έργο περνάμε στο ακριβώς αντίθετο άκρο ταυτιζόμενοι σε ένα υστερικό κρεσέντο με όλες τις εκφάνσεις της σχέσης καλλιτέχνη-κοινού. Με διάθεση αυτο-κανιβαλισμού διαθέτουμε την ψυχή και εικόνα μας σε καλλιτέχνες βουντού. Στο gallery/shrine ο θεατής μπορεί να μας λατρέψει, να ταυτιστεί μαζί μας και συγχρόνως να περικυκλωθεί από τη ναρκισσιστική διάθεση και την μη ξεκάθαρη τοποθέτηση απέναντι στην αγιότητα τόσο του καλλιτέχνη, όσο και του ίδιου του έργου. Μέσα στην γκαλερί/ναό μας, τα έργα είναι ιερά, η τέχνη εξυψώνεται. Το κοινό καλείται να λατρέψει τις εικόνες καθισμένο στα Σμαραγδένια Μαξιλάρια®, όπως και να προσφέρει ένα τάμα, ένα ακόμα πορτραίτο, απλά την αποδοκιμασία του ή τελικά οτιδήποτε άλλο επιθυμεί.
Prosopa
Ένα ακόμη έργο που θα αναπτύσσεται σταδιακά καθ’όλη την διάρκεια της εβδομάδας του Φύκου είναι τα prosopa. Ένα διαδραστικό κολάζ που θα εξαπλώνεται σαν μυκητίαση μέσα στον χώρο της Agora προκαλώντας προβληματισμούς και πονοκεφάλους στους επισκέπτες.
Catwalk
Μια σειρά από performances θα πραγματοποιηθούν πάνω σε κινητές εγκαταστάσεις. H Στέμνα Ασέμι και η Σοφία Σταυροπούλου χτίζουν ένα δυναμικό κοκομπλόκο αισθήσεων με διαρροή ιχνών στο περιβάλλον της Μπιανέλας. vibing quite hard.
performers: Κωνσταντίνος Γιασσάκης, Χριστίνα Τζιάλλα, Ariel Deeplydisturbed, Genize White
SUDOKU ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΝΑΛΙΣΜΟ,
Απελευθερωτικός Εμετός
Της Ρέας Βαλντέν
Εγώ-τερατάκια υβρίζουν τον πατερναλισμό. Εικονογραφημένα sudoku. Ένα ποτάμι οργής. Εννέα κατάρες για μια τυπολογία του πατερναλισμού: (1) ο ειδήμων, (2) ο αφ’ υψηλού, (3) ο φιλάνθρωπος, (4) ο καθοδηγητής, (5) ο ρεαλιστής, (6) ο σεξιστής, (7) ο ταπεινός, (8) ο ίσες αποστάσεις, (9) ο φασίστας. Πρόσθεσε τη δική σου.
Enemy Art
Το μεγαλύτερο ίσως προτζεκτ αυτής της Μπιανέλας είναι η εισαγωγή ενός νέου είδους τέχνης, της ‘Enemy Art’ η οποία αποτελεί και τον κεντρικό θεματικό άξονα των κεντρικών δράσεων των ΦΥΤΑ. Η Enemy Art αναδιοργανώνει την θέση του δημιουργού απέναντι σ’ αυτό που θεωρείται ‘κοινή λογική’. Σ’αυτόν το νέο ορίζοντα που αναδύεται η κοινή λογική αντικαθίσταται με ένα πεδίο σύγκρουσης, απόκλισης και οριστικής ρήξης.
